EBEDİ AŞKIM
Göçmen kuþlar gibi,
Dünyamdan göçüp gittiðini,
Sonunda beni sevmediðini anladým.
Ayýramadým sevenden, hiç sevmeyeni.
Sevdanýn yollarýnda ne kanun tanýdým,
Ne de engellerin taa kendisini...
Hiç varolmamýþ gibi yok saydým.
Geçtim, ayrýlýk yolundaki trafik iþaretini.
Yaþarken hayatýmý hep kazalara býraktým,
Kýlýyorum özlemle sensizliðin her vaktini.
Zikrediyorum adýný dualarla secdeye kapandým.
Sýðýnýyorum Rabbime, senden arýndýrsýn diye beni!
Gözlerine vuruldum, bakýþlarýnla yaralandým.
Sensizliðin cehenneminde yanarak, seyrettim cennetini,
Yokluðunda nefesimde boðuldum, acýlarla cezalandýrýldým.
Yalanlarla doydum, uyumadan yedim günün gecesini.
Nasýl sana kandým, gerçeklerden çocuk gibi aldandým.
Yeter artýk yaþamak, ömrüm sinesine çekti beni,
Ýnsanoðluna ölüm hakikat, hayat hayalden gamým.
Kalbimdeki zamansýz sevgin, sonsuzluktaki seni,
Durdurur saat gibi, ebedi aþkým!
Figen ANAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.