Ay geceye döküyor yüzünü
Kalemimden kopup gelirken ansýz
Ufkun hüzün dizeleri
.
Mavinin koyusundan sürüklenirken gemi
Kutuplarda kýrýlýr yüreðim
Oysa kýblesindeydi kalbinin kalbim
Topraðýna düþkünlüðümce
Teyemmüme durduðum aðýtlarým var þimdi
Kirpiklerimde bir tutam yas
Son dileðimde asýldý ayaklarýndan
Umut nefes olsun diye kanayan yaralarýma
Soluklanmalýyým biraz
Bu defa da kaybettim izlerini
Martýlarýn susa çekildiði ölü anlarda
Güverteler dolusu yalnýzlýk birikti
Sayýklarken kaybettiklerimi
Biliyorum ve biliyorsun ki
Vakit þimdinin ötesinde durmayacak
Yarýn yine süzülecek martýlar
Can simidim düþecek kursaðýna birinin
Yaslanýp kendime ölümümü izleyeceðim
Ýçimde ki ummaný yararak
Kapkara tüllenmiþ göðsünde denizin
Neþe CÖMERT