yüreğime yakınlığın dibi görünecek kadar yosunsa..

çokça sýkýlýyorum...
ne ben buraya aittim
ne de burasý bana
ikilemde kalmýþ gibiyim
bütün yönler bana sýrtýný dönmüþ gibi...
oysa sana diyorum
sana..
sana yüzümü ve yönümü dönüyorum bak...
bunlar parmak uçlarým
iþareti sana kesik
lakin pek de iþe yaramýyor deðil mi?
kendini sokmak ve kendine dokunmak dýþýnda
sahi..
hangi yýlanýn deliðine çomak sokmuþtu bu eller
ve hangi güzel söz sahibinin sesini arýyordu
yaz sanma mevsimi..
yazgý hakim tabiata
ki
mevsimde kýþ farkýnda mýsýn titrediðin kadar
seni sarmýyor/
ýsýtmýyor/
bakmýyor/
akmýyor/
sormuyorum öyle mi?
hayýr,
ikindi vakitlerinde ezan sesinde sonra
senin omuzlarýndan seyrediyorum güneþin batýþýný
alnýma yapýþan saçlarýn,
pus kesen bakýþlarýnýn patikasýnda
sana sesleniyorum..
sadece sana..
yerim ve yönüm yok...
kendime sorduðum çapraz bir soruyum..
cevabýný aradýðým bedenlerde..
ki
sus gelmiþti sana..
sen hiç mi yoktun orda..
hep mi orda..
sahi yok mu sen orda..
sen zor mu..
üþütüyor mu seninde tenine deðen yaðmur
net mi/
sonuç mu seninde tüm hesaplamalarda geldiðin nokta
yoksa benim gibi..
ben gibi..
bütün hesaplarýn boþ mu/kuþ mu...
kanatlanmakla/kalmak arsýnda...
ellerin..
ellerin diyorum...
benim ellerimdi ya hani...
dokundu mu yokluðumda tenine
boþalttýn mý düþlerinin þarjörünü beynine ki
haritasýz, yeri belirsiz bir coðrafyadayken sen
yüreðime yakýnlýðýn dibi görünecek kadar yosunsa
boðulmaz senli hiçbir kelimem içinde..



(...)

Sosyal Medyada Paylaşın: