__DELİ USULÜ__

Karanlýðý yarýp þu sokak da yürürken,
Ýstemezdim gözlerim yýldýza deðsin,
Ýstemezdim o yýldýz gönlüme düþsün, kor bir alev gibi.
Sonra hayatýmýn en renkli döneminde,
Bana kor sancýlar býrakýp çekip gitsin.

Bir adým atýp, bin düþünüp yazýyorum,
Yürüdüðüm yol güzergahý üzerindeki,
Her ama her sokak lambasý altýnda,
En içten duygularýmla…
Bir bahar akþamýn da yalnýzken.

Adýmlarým sakin ve emin kendinden,
Duygularým, hislerim, düþüncelerim ve daha niceleri.
Þimdi her sokak benim,
Her kaldýrým benim,
Ben ise bir meçhulüm.

Sen kimsin!..
Senin kim olduðunu bilmiyorum.
Kim olduðunu bilmeksizin seviyorum seni.
Týpký çiçeðin güneþi, arýnýn çiçeði sevdiði gibi.
Týpký benim gibi, senin beni sevdiðin gibi.

Ilýk bir rüzgar geçiyor vücudumdan,
Hemde çok ýlýk.
Sana sarýldýðýmda…
Beni serinletemeyeceðin kadar ýlýk.
Hiç heveslenme bu ýlýk rüzgar sen deðilsin,

Bu sadece etraftan geçenlerin þaþkýn bakýþlarý,
Bana deli diyorlar…
Duyabiliyorum,
Duyabiliyorum ya…
Neyse!

Þimdi evimdeyim, evimin odasýnda, yatak odasýnda.
Duygu yüklü anlarým burada da devam ediyor,
Elimde her zaman ki gibi…
Sigaram…
Bir fincan sýcak mý sýcak çay var.

Yudumladýkça yazýyorum, içtikçe yazýyorum.
Ve düþünüyorum, seni beni ve her þeyi.
Düþünüyorum…
Düþünüyorum da iþin içinden çýkamýyorum
Aynen deli usulü!

Sosyal Medyada Paylaşın: