-üç dört bin feet kadar
yüksekte uçuyordun o zaman
þimdi yeryüzündesin!
deyip, gülümsedi dost bana...
son gördüðünde beni
yerde miydim
gökte miydim bilmiyorum ama
yoktu derdimin ilacý
bir sevgili yüzündendi
çektiðim bunca acý...
sevgilinse terkedip giden
odur uçmaya sebep
akýl almaz düþler içinde
gözlerinde ayný elâ
bilinen bakýþlarýyla hep
karþýmdadýr hâlâ
’Kýrmýzý Gül Çýkmazý’
sokak baþlarýnda
hep ayný tabelâ...
severim kuyruklu yýldýzlarý...
bir beden ki sanki Venüs
hüznüyle büyük bir gezegen
düþleriyle sonsuz
beynimin içinde büsbütün evren
yýldýz yýldýz esin perileri
sevgiyle kainata egemen...
gelinliðin eteðinde hüznümle
sürünürcesine peþinden
bendim, kuyruklu yýldýz misâli
sevgiyle güneþe giden...
Þaban AKTAÞ
10.11.1998