VE UNUTACAĞIM
Ýnkar etti kalbin
Ben sevdim dedikçe, sen gözlerini benden kaçýrdýn!
Ben gözyaþý döktüm.
Sense dudak büktün.
Zaten gideceðin belliydi.
Sen banada, kendinede en büyük kötülüðü ettin.
Ve!
Gittin...
Bense sevmiþtim, hemde çýlgýnlar gibi sevmiþtim!
Bu aþkýn vebalini yüklenmek þimdi kolaymý?
Her gece yolunu gözledim,
Gelir diye göz kapaklarýma kibrit çöpü ekledim
Düþlerime gelmeni bekledim.
Rüyalarýmda seninleydim.
Gece sevdim, gündüz sevdim, hep sevdim!
Gün oldu aðlattýn yüreðimi.
Gün oldu,
Güller aðlarken bende aðladým.
Onlar boyun büktü,
Bense yüreðimi tuzla daðladým!
Hangi yürek dayanýrdý tuza!
Hangi yürek severken razý olurdu ayrýlýða!
Ama sen;
Hem sevmeyi, hemde hasretlik çekmeyi öðrettin.
Ha! bir þey daha öðrettin.
Bu’da bak senin eserin.
Sen;
Ellerim dokunmadan, tenin tenime deðmeden,
Kokunu bile almadan,
Göz göze gelip,
Karanlýk gecelerde yasak aþký öðrettin...
Þimdi ise terkedip gidiyorsun..
Git!giderken þu yaralý kalbimide eline al...
Biliyorum acým büyük olacak..
Belkide bu yürek bu acýya dayanamayacak..
Ama giderken arkanda;
Senin için son görevimi yapacaðým...
Öptüðün yerleri usturayla kazýyacaðým
Göz yaþlarýmý deniz suyuyla yýkayacaðým
Haram aþký,unutmaya çalýþacaðým.....
Ve!
Unutacaðým...
cem
antalya
23.12.2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
Cemil Ateş Şiir Yazarı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.