Son zamanlarda Dilimde Hiç kimselere söyleyemediðim Son bir umut türküsü Dýþarýda ise Bangýr bangýr Özgürlük þarkýlarý çalarken
Kalýn kelepçeler taktýlar Kollarýma Kim olduklarý bile Belli olmayan Ýnsan müsvetteleri
Milletimin Özgür fikirlerini Duygu ve düþüncelerini Nezaman anlatmaya kalksam Soðuk ve rütübetli Hücrelerde buldum Her defasýnda kendimi
Oysaki anlattýðým Ve karaladýðým Bütün þiirlerimde Tek isteðim vardý Bu asil Milletin Haklarýný aramaktý
Ben bir þairim Gözümün görebildiði Herþeyi yazýp çizmek Bütün güçlüklere raðmen Halkýmýn sorunlarýný Adam gibi anlatabilmek Bir halk þairinin iþidir
Korkutmaz beni Hiç bir zaman,en büyük En kötü ölümler bilene Gerekirse ülkemin Ve halkýmýn Çýkarlarý ve huzuru için Canýmý bilene Feda etmeye razýyým
Benim gibi insanlar Yýllarca yazdýlar düþüncelerini Kimisine bölücü dediler Kimisine vatan haini Kimisine ise korkak dediler
Ama onlar Hiç bir zaman Söylenen sözlerede Yapýlan hakaretlerede Aldýrýþ bile etmediler Çünkü onlar Bu asil Türk milletinin Öz ve öz,halk þairleriydi...
Ufuk GÜNEY
Sosyal Medyada Paylaşın:
ufukguney Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.