ADAM

Ölümler karartýyor þimdi eski pazar yerlerini
Kapý eþiklerinde toplanmamýþ cesaretler.
Terk edilmiþ bir adam içiyor ücra meyhanede.
Baþýnda anason sarhoþluðu, kalbi uyuþmuþ umutsuzluktan.
Kendini ispatlayamamýþ bir tanrýya açýlýyor elleri,
Üþümüþ kaldýrýma yaðmurla birlikte yýðýlmadan.

Þimdi kimse ona aþk þarkýlarý dinletemez.
Gözlerine bakamaz duraklarda otobüs bekleyenler.
Bildiði bütün dilleri reddediyor,
Bir daha anlamamak pahasýna.
Çýkmaz sokaklarý bir bir deniyor.
Dilini, diline deðdirdiði zamaný düþlüyor.
Bazý anýlar, aný olduklarý için acýtýr yalnýzca.

Evin bütün ýþýklarýný yaksa, yine de bir parça karanlýk.
Mürekkep lekeli duvarlar, bir de eski bir masa var.
Ve hep yarýsýnda býrakýlan, sahaflardan toplama kitaplar.
Gözlerinde epeydir yanan fotoðraflarý
Kendisinden baþka kimse görmüyor.
Kaðýt kesikleriyle akýtmasa arada bir kanýný
Kesin intihar edeceðini biliyor.

Ah bir emin olsa öleceðinden,
Cinayetlerini mektup mektup kanýtlar
Ama, kaç gündür bozulmamýþ yataðý,
Üstelik fena halde uykusu var.
14.01.12

Sosyal Medyada Paylaşın: