TOPRAK

Köyden köye aþtým düþünce yola
Ýçimde sevdalar örüyor toprak
Umudu baðladým her yeþil dala
Tenini tenime sürüyor toprak.

Dilimde destanlar az gelir ona
Ekmektir lokmadýr noksansýz cana
Dönüþler mutlaktýr topraktan hana
Yataðý döþeði seriyor toprak.

Allah’tan dileyen toprak dilesin
Aðaçlar diktikçe aþka gelesin
Giderse gelemez bunu bilesin
Rüzgârla yaðmurla yürüyor toprak.

Dað desem göl olup çýkar karþýma
Þiirde dil olur sevda marþýma
Bereket kattýkça gönül çarþýma
Sevdayý önlere seriyor toprak

Onda serpiliyor sümbülle suna
Gün olup girilir yakasýz dona
Geliþim ondandýr gidiþat ona
Günahý ayýbý bürüyor toprak..

Kýyamet kopsa da fidan dikilsin
Tavýný buldukça tohum ekilsin
Çevrenin pisliði ayrý çekilsin
Atýkla ilaçla çürüyor toprak.

Asýrlar boyunca sürer bu dava
Kurusu yem olur yeþili hava
Vermese dolar mý ocakta tava
Ýnsanýn aczini görüyor toprak.

Dökülür dilimden bir toprak lafý
Üstünde dolanýr yaparým gafý
Çaresize vatan hem de en safý
Ýhanet edeni dürüyor toprak.

Kendine emrolan yoldan sapamaz
Açlýða kýtlýða gözü kapamaz
Onun yaptýðýný kimse yapamaz
Birini katlayýp veriyor toprak..

Çoban Çeþmesi’yim boyum ufacýk
Toprak deyip lafý kesmem kýsacýk
Ona sahiplenen çekmez tasacýk
Sýcaðý soðuðu deriyor toprak

Halil Oral/Tavþanlý 26/5/2012

Sosyal Medyada Paylaşın: