Kayalarý toz eden zaman gibiydi rüzgar. Zamansýz bir kýþýn felaket habercisi. Önce,kumdan kalelerim çöktü, Sonra iskambil kaðýdýndan evlerim.. Ve… Altýnda kaldým ben hepsinin.. Bir an, Sadece bir an yetti kýyametime Artýk ne Münker,Nekir baðlar beni, Ne cehennem zebanileri.. Ýsrafil’in borusu öttüðünde, Yýldýzlar bir,bir kucaðýma döküldüðünde… Kelimeler de ne? Anlatýlmaz.. Yaþanýlýr sadece. Gözler þaþkýn,kulaklar çaresizdi… Bir an,sadece bir an yetti iþte.. Kýyametime.. RC (Bazen, anlar sadece yaþanýr..Kelimelerin bittiði yerde..)
Sosyal Medyada Paylaşın:
rezzan27 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.