Þimdi yürüyoruz kendi bahçelerimizde.. Kendi güllerimiz,kendi dikenlerimiz. Susuzluktan çatlamýþlar ,çaresiz. Bunca telaþ içinde, Hala ..Su vermek için bir goncaya Bu telaþ niye? Býrak ki kurusun, Yenisini dikersin yerine. Lakin,Anýlar var,emek var,umut var.. Var anasý var,anlayacaðýn.. Ya da,sadece sevgi var Bunca kuru gürültü arasýnda. Bir de,ilkbahara duyduðun özlem, Tohumu karlar arasýna gizlerken.. Budur sonbahar belki de, Bir dal.. Bir sürü kuru yaprak arasýnda Sadece bir dal. RC
Sosyal Medyada Paylaşın:
rezzan27 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.