ARABA
ARABA
Mesudiye’den çýktýk biz yola,
Allah iþimizi hayýra yora,
Turhal’a gelince verdik bir mola,
Depoya takviye aldý araba.
Amasya’dan ayrýlmýþ hýzla giderken,
Bir koku geldi ki, bilmeyiz neden,
Ne oldu demeden, durduk aniden,
Gitmem dedi, yolda kaldý araba.
Aylardan Aðustos, sýcak yakýyor,
Ter boþaldý oluk oluk akýyor,
Gelen giden kaput açýp bakýyor,
Bizi bir meçhule, saldý araba.
Havada bulut yok, güneþ tepede,
Sanki bir çöldeyiz, su yok derede,
Traktöre sorduk, halat nerede,
Amasya’ya gider oldu araba.
Bin güçlükle Amasya’ya ulaþtýk,
Adým adým sanayiyi dolaþtýk,
Uzun uðraþ bir ustayla uzlaþtýk,
Kapýyý görünce, daldý araba
Akþamýn beþinde, girdi tamire,
Balata sýyrýlmýþ, þanzýman yere,
Yapýldý çatýldý, gece on bire,
Yatsýyý burada kýldý araba.
Her þey tamam dendi, yine çalýþmaz,
Vites kolu debriyaja alýþmaz,
Yerinden oynamaz, yolla buluþmaz,
Tamamen kendini, saldý araba.
Sabah erken, tekrar baþlandý iþe,
Þanzýman sökülüp, takýldý fiþe,
Bu sefer emekler gitmedi boþa,
Nihayet kendine, geldi araba.
Parayý verdik de, düþtük düz yola,
Merzifon, Hacýköy, vardýk güç bela,
Salim’in gözünde, tütüyor sýla,
Daðlarý kuþ gibi, aldý araba.
22 Aðustos 1979
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.