SENİ GETİRDİLER

Buralardan uzaktaydýn, çoktu özlemim!
Sensiz susuzdu yüreðim, kötüydü halim!
Bulutlardan su istedim; "yanýyor" dedim!
Bulutlar seni getirdi, yaðmur yüreklim!

Aðaçlar al giydi, allandý; çiçek açacak!
Benim bir çiçeðim yoktu bana kokacak!
Rüzgârdan çiçek istedim, gülüm olacak!
Rüzgârlar seni getirdi, bahar yüreklim!

Daðlardan karlar eridi, sular coþacak!
Vadilerden ýrmak geçti, deniz dolacak!
Irmaktan pýnar istedim bana akacak…
Irmaklar seni getirdi, pýnar yüreklim!

Karabataklar dalgýçtýr, derine kaçar.
Martýlar onlara nispet, engine uçar.
Denizkýzlarý istedim, bana kol açar…
Denizler seni getirdi, dalga yüreklim!

Ekinler, al baþak verdi; yerlere bakar.
Kýzýlca alevler çöktü, her yeri yakar!
Cennetten huri istedim yüreðe akar...
Huriler seni getirdi, alev yüreklim!

Kelebek, arý deðilim; güle konamam!
Sevgisiz yüreðe girip, boþa donamam!
Yürekte sevgi istedim; onsuz olamam!
Bülbüller seni getirdi, sevgi yüreklim!

Þu dünyada elek oldum, unu eledim.
Kimseye nispet yapmadým; kötü demedim!
Tanrýdan melek diledim; melek istedim!
Melekler seni getirdi, melek yüreklim!

Yüksel’ime, Rabbim verdi, hep þükrederim!
Yaratandan kabul oldu, tüm dileklerim…
Daha fazla ne olsun ki; ben ne dilerim?
Allah, seni bana verdi, altýn yüreklim!


21.12.2012-- MUSTAFA YÜKSEL



Sosyal Medyada Paylaşın: