Üstü Çizilince

beni unutmaný gördüm arasýz bir yaðmurdu
eski çocukluk hastalýklarýmý ararken
koyu bir yalnýzlýktan gözlerim yeni açýk
dünyayaya uzak bir kentte
son paramla bir sinemadan çýkmýþtým
sense þimdi bile
ne bana ne kendine açtýn bakýþlarýný...

ayrýlýða uzayan bir yokuþta aðlýyorum
dinmiyor aramýzdaki anýlarýn yaðmurlara gebeliði
yaþýmý sensiz geçen yaðmurlarla hesaplýyorum
iliklerime kadar huysuz bulutlarla doluyum
kýyameti oluyorum kendi çöllerimin
kuru yalnýzlýðým kalýyor sana...

kýþ þarkýlarý ezberliyorum soðukta
ýslýðým ayazý tozlu rüzgarla yarýþýyor ama
göremiyorum hangi ürperiþte
saf ve çekincesiz þefkatim
bilemiyorum hangi sesteki çýtýrtýyým
hangi uçurumda ayna
anlayana düþlerimi de terk ettiðimi
kendim için yalnýzca öleceðim
öylesine el deðmemiþ seveceðim
yaþamak için hýrpalanmýþlýðýný...

bir çocuk gizlice aðlar
son gölge
yapraksýz bir aðacýn gövdesine sarýlýr
göðü kararýr okul yýllarýmýn
yokluðunun tenimde üstü çizilince
daha sýký sarýlýrým acýlarýma
öper okþar koklarým
kendimde bulduðum
seni sevme gücünü
düþ içinde bir düþ de bile
bulamam izlerini
yanýmda benleþtiðin o öðle vaktinin...






kaðan iþçen...





Sosyal Medyada Paylaşın: