aþklar yüreði, korkular yüzleri yýprattýkça bir unutuþa tutuldu insanlar suyun içinden gelen kelimelerim vardý, neredeler nerede en saf dilim buralarda bir yerlerde olacaktý bir çocuk gördümü nefes alabilen kelimelerim çocuklarý kucaklayýnca gözlerim bir masal düþerdi bakýþlarýmdan hani nerde, yaþamdan hüznü ürkütüp kapý dýþarý edecek kelimelerim görmüyor musunuz görmüyor musunuz
Çocuklar korkuyor.
kalplerimizi yoran býçaklarý çekip çýkarma zamaný gelmedi mi huzursuzluðumuz o kadar urlaþmýþ ki geceye gerek kalmadý herkes simsiyah karanlýðý bu kadar seviyorsak güneþe ne ihtiyaç yakalým hayat üþümüþ kýr fotoðrafý deðil mi ýsýnýr Çocuklar
Sosyal Medyada Paylaşın:
çöldeki kelebek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.