SON

Benim olmayan duygular,
Düþünceler girdi araya.
Ýþte ruhumun
Karanlýðýndaki esirliðinden
Gecem beni kurtarmaya geldi.

Ay sýktý düðümlerini boðazýmda
Yýldýzlarýn içinden.
Mutluluk sözcükleri akýttým,
Güneþ gibi,
Alev alev yandý dilim.

Baþýma taç gibi çivilendi;
Kemiren içgüdüler, tedirgin eden
Sonsuz istekler, kýskançlýklar, kaygýlar...

Üstü çiçeklerle bezeli bir toprak gibi,
Bedenimi örten aþkýn giysisini,
Ýçimde taþýyordum
Ama ben çýplaktým...

Çocuk sesimle bir çýhlýktým!
Ve sevincim sessizliðimdi...

Yüreðimin özlem rüzgarlarýyla süpürülen
Yaðmurlarýn bulutlarý nereye saklandý.
Buruk öfkem hiçbir kulak, hiçbir göz
Kendisini yakalamasýn diye,
Sözcüklerle dudak kesti bir býçak gibi.

Bastýrýlamaz yüreðim parçalandý,
Ellerinin arasýnda kaldý.
Asýlarak bakýþlarýna, sürüklenip, çekilip
Kahramanca kaçýþlarýnda,
Terk edilmiþ ve dalgýn...

Unutulmuþ yüreðim ölü gibi,
Kanatlarýnýn gölgesinde son buldu...

Figen ANAR

Sosyal Medyada Paylaşın: