Gün/eþimde piþen yüreðin
Yanýma serdiðin kadý kumaþý
Beyaza boyanan
An/kara
Yüzüne deðen
En güzel düþün
Erkenci çocuk sevinçlerinde
Eskimiþ sokaklarýnda
Geçmiþ zaman hikâyelerine bakan
Kardan adamlar
Tespih sabrýyla direniyor erimeye
Susarak
Ýki ev arasýnýn
Çukurlaþan eþiklerinde
Kar çiçekleri topluyoruz
Yakýþýyor
Göz/bebeðime
Ýstemsiz
Kenetleniyor
Ellerin ellerime
Yine de
Biliyoruz
Yenemeyeceðimizi ayrýlýk yazgýsýný
Sonra
Birden
Sarýlýp yapraksýz koruk dallarýma
Dudaklarýma soluyorsun nefesini
Hiç konuþmadan
Öylece
Gidiyorsun
Kar soðuðu
Ýçime akýyor ardýn sýra
Üþüyüp
Dolanýyorum kendime
Ve
Benden baþka kimse bilmiyor
Gün dönümünden önce
Ardýmda býraktýðým hayatýmý
Yaþamaya çalýþýyorum
Sensiz
Beceremiyorum…
Taylan KOÇ