Allah’ým seni biliyorum! Lakin hep sanýyorum! ... Þimdi þiirdir üzerime kalan. Ölüm acaba nasýldýr diyen insan, Nedir uyanmalarýn ardýnda kalan? Yalnýzlýðýn korkusu mu içime dolan? Bir heyecandý dolmuþlarda içime dolan, Patlamalarý sanki þiddetlenir bir volkan. / Korkuyorum yaþamýn kavramsal boyutundan. Çekiyor ona doðru bir el, ittiriyor ardýmdan. Düþünmek sinirlerin beslenmesi kývrýmlardan, Serbest düþüþ rüyalarýn o bilindik kuyusundan. / Hissetmesi ne çetin bir iþtir, hayat denen güneþe kanmak! Ey karlarýn altýndaki doðmamýþ çiçek, sana mý kaldý yanmak? Bir menzil ister her hedef, bir sabýr iþidir aç iken doymak! Yoksa ne hayaller geziniyor gerçekliðin ötelerinde, þu güzelliðe bak! Ýstemek en zoru, tam dedikleri gibi, evet çare peþinden koþmak! Sevmenin ey topraðýmýn gözyaþlarý...Yeri midir hala durup bakmak?
Scatter
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehlikam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.