KIYAMET!..

Kelam ile tarife ne hacet var cananým;
Gözünün baþkasýna bakmasýdýr kýyamet…
Kirpiðimde nehirler taþýyarak gezerken;
Yanaðýndan bir damla akmasýdýr kýyamet…

Hükmü yok sensizlikte taþýdýðým cismimin;
Hiç yoktan veresiye heba olan ismimin;
Saðýr-dilsiz mektupla býraktýðým resmimin;
Bir sokak çöplüðünde çýkmasýdýr kýyamet…

Deðil saçlarýn gülüm hani düþse bir telin;
Kýzýlca bir renk alýr öpülesi o elin;
Seni baþka kollarda gördüðü o hayalin;
Þu yetimin gönlünü yýkmasýdýr kýyamet…

Aklýmýn firarýný sensiz verdiðim anda;
Seni benden çýkarsan ne kalýr geri canda;
“Nasýlsýn” diye son kez aradýðým zamanda;
Hecelerin harflerden býkmasýdýr kýyamet…

Ne zaman birleþecek sevdamýzýn yakasý;
Ha battý ha batacak hayalimin takasý;
Çekilmiyor kapýnýn çaldýðýnda þakasý;
Umudumun boynunu bükmesidir kýyamet…

Gözlerini hayýrsýz illaki gözlerini;
Varlýðýn her yanýmda silmedim izlerini;
Duyduðumda “unutsun” dediðin sözlerini;
Bir daðýn üzerime çökmesidir kýyamet…

Gidiyorum, kahrolsun ölüm olsun tek eþin;
Senin olsun yýldýzlar senin olsun güneþin;
Son kalan sigaramda can çekiþen ateþin;
Sensiz olan bu þehri yakmasýdýr kýyamet…

Ali ALTINLI – 19/12/2012
Saat: 23:38

Sosyal Medyada Paylaşın: