İncir ağacım

Gönlüm incir, sen çekirdek misali,
Gövde oldun, yaprak oldun dal oldun.
Hicranýnla, böyle tattým visali,
Nah buramda, yemiþ oldun, bal oldun.

Ne mutluydum kollarýna takarken,
Gözlerimden, ta kalbime akarken,
Ayrýlýnca, ardýn sýra bakarken,
Son dileðim, gitme artýk kal oldun.
Eller artýk, benim hiç mi hiçime,
Ruh dünyamý, sen getirdin biçime,
Yanýyorum, soðuk düþmez içime,
Omuzumda, sým sýcacýk þal oldun.

Sarýlmaya hasret iken beline,
Düþler kurdum tutmak için eline,
Takýverdim, saçýmýn her teline,
Gözde sürme, yanaðýmda al oldun.

Pak anlýmý, seccadeye serdimde,
Dua edip, nice adak verdimde,
Yýdýzlardan, papatyalar derdimde,
Kahve içtim, fincanýmda fal oldun.

Gönül meftûn, ne söylesem etmez kâr,
Yoksun diye, körfezde de hüzün var,
Þu sineme aþký nasýl sardýn yâr,
Yüreðimde, bin bir türlü hâl oldun.

Aþk ateþi, birbirine uymaz mý,
Ciðerine, köz ateþler koymaz mý,
Feryadýmý, kulaklarýn duymaz mý,
Ses vermiyor, dilin neden lal oldun.

Ümran Çetin
Sosyal Medyada Paylaşın: