Bir çýð gibi büyümekte hasretliðin git gide içimde; Gem vuramýyorum artýk beynimi kemiren düþüncelere. Serapsýn sanki yanýna varamýyorum, Zaman denilen bu meçhul varlýk içinde.
Elem,kaygý ve yalnýzlýk; Bunlarla yoðurdum hep benliðimi... Dalýnda geç yetiþmiþ bir gül gibi, Bekliyorum hazan mevsiminin gelmesini.
Uykularýmý bölmekte kâbuslar. Yitip gitti ard arda, o tatlý, o pembe dünyamdaki umutlar. Belirgin, anlýmdaki derin çizgili hatlar Ve aðardý baþýmdaki saçlar. Bir yolculuk baþlamak üzere artýk belli ki...
18.11.2002 Erman Ulusoy Kýrklareli Sosyal Medyada Paylaşın:
Ermanulusoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.