yüzün en çok avuçlarýma yakýþýrdý
ve saçlarýn geceye
ay kirpiklerinin ardýnda batardý
dipsiz uçurumdu gözlerin
-“beni sadece sen sevdin”
...
zamanýmýn çoðu seni özlemekle geçiyor
ýslanmak deli yaðmurlarda
seyretmek güvercinleri su tutmuþ kaldýrýmlarda
ikimizli an(ý)larý savuruyorum
ve bazen saatlerce yürüyorum parkamýn ceplerinde ellerim
ellerimde ellerin hâlâ
þimdi artýk uzun kuyruklar yok sinemalarda
þemsiyelerin altýnda yabancý yüzler ve hiçbirinin sana benzemiyor gözleri
kazara seni hatýrlatsa kahverengi ceketli bir adam
ses tonundan tanýyor Hayyam*
çoktandýr hayalinle baþbaþa çay içemedim Bakýrköy’de
la havle
neden?
tamda býraktýðýn mevsimde
yine Niþantaþ’ýnda
“küpeleriniz ne kadar ilginç matmazel” dediðin yerde
hadi
es/geç anlamsýz bir rüzgâr gibi
vazgeç yeniden korkak bir çocuk kadar
artýk çok geç
çok geç
yaðmurun arka fonu Farjad
sanki ses tellerimde geziniyor arþe
tek oktavlýk bir notayým bu koca þehirde
sensiz
sessiz
ve tiz
bir çýðlýk dudaðýmda (adýn)
… la(l)
ve sen
bir þey söyle diyorsun
bir intihar gecesinde
var gücümle haykýrdýðým son þiirdi ismin
belki açýk unuttuðun radyoda eski bir þarkýydým
ve kendi rüyasýndan kaçan bir peri
(seni ben kurtarmadým)
bilmem içini rahatlatýr mý bunca yýl sonra
-“beni sadece sen sevdin”
de_soulmate