nostaljik bir melodi
sýðýnýlan hülyanýn s/onsuz akýþý
ne kahrolasý bir uyumdu
damla damla inen düne dair
‘do-re-mi ‘ler ‘sol-fa-si ‘ler
karanlýkta üstüme üstüme gelen
hüzünlü þarkýlardaki heceler
hayaletlerin dili gibi ürküten
her duyduðumda yeri göðü titreten
çöküþün yarattýðý uðultu
aðýrlýðýnda ezilirken bir sefaletin
ruhumu ezdikçe yalnýzlýk senfonisi
aðlatýrdý ezilip dökülmüþlüðüm
dinlerken dünü –akþamsýz-