Ardil

Karanlýk bir penceresin, bakmaya korktuðum
Buðusunda silinmiþ adýn
Ben yine yarým kalmýþ, yokluðunun çýkmazýndayým


Hasretin nöbeti bitmek bilmez, kokuna hasret bu þehir
Bense özleminden taþ duvar
Yoksun, yokluðunda avuçlarým üþür
Dilim söz söylemez olur


Duydum ki mutluluk sinmiþ hayatýna
Adý sürgüne düþmüþ yarýnlarla


Kilidi kýrýlmýþ yüreðinin, açýlmýþ sevdanýn yoluna
Bilinmezliklerinde kaybolup, inanmýþsýn olur olmaz kendi yalanlarýna
Sýðýntý sayarken sevmeleri, fakir kalmýþ tenine sarmýþsýn
Canýna yabancý, sahte simalarý bir inat uðruna


Aydýnlýktý gözlerindeki gülüþler
Þimdi kim bilir hangi yüze gülmekteler
Boynu bükük savaþlarýndan arta kalan ne varsa
Taþý mevsimi kýþtan çýkmaz ömrü hayatýna


Ben sussamda, dilim susmaz yokluðunla
Kayboldum çýkmazlar da kadersiz bir yazýyým
Yanarken üþüyorum, ayrýlýk ayazým
Þimdi gecedir hasret kokar bu þehir
Þimdi gecedir nöbet tutar gözlerim
Sensiz yanar yüreðim, nerdesin... ?

s.ç

Sosyal Medyada Paylaşın: