Bittiði yeri gibisin aklýn Mekansýz dermansýz býrakýlan Oluyor ki öyle bir zaman Sýlayý da arayamýyor Gurbeti de atamýyor baþýndan insan
Tanýmý kahrediyor piþmanlýðýn Ne yurdundasýndýr ne yuvanda Ne sevdiklerine sunacaðýn sevgi Ne birlikte çekebileceðin bir acý Nasýl bir yeldir ki savurur insaný Öyledir ki ummadýklarýn Geçip gitmez biçare insanýn aklýndan
Bir ýssýzlýk ve yalnýzlýk erbabý Ne gülüyor ne de aðlýyorsa þu insan Devrilmiþ gibiyse kapýlýp seline riyalarýn Yýkýlmýþsa bir bir güven duvarlarý Soðuk gülücüklerle yolculuk gibi olmalý Birinden öbürüne mekanlarýn
17.12.2012 Denizli
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmet necip özmen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.