En Kötüsü…

Yürüyorum, hedefsiz bir çocuk gibi…
Ya varmak ya boþa baðlanmak
Sebepsiz oturup aðlamak, haykýrmak
Hiç uðruna var olup, boþ yere yok olmak

Yürüyorum, prangasýz hayat denkleminde
Saðým uçurum, solum sonsuzluk…
Bakýyorum, duyuyorum, görüyorum, anlýyorum.
En kötüsü, anlatamýyorum…

Yürüyorum, eller cepte, umutlar hep hayalde,
Yaþýyor, yaþlanmýþ bedende…
Seviyorum, sayýyorum, anlýyorum
En kötüsü, kaybediyorum…

Yürüyorum, sessizliðin eþiðine…
Çekiyorum çilemin en acý yudumunu,
Týkýyor titrek gýrtlaðýmý,
En kötüsü, kayboluyor dumaným…

Yürüyorum, pusulasýný kaybeden kaptan gibi…
Sallanýyor sandal…
Tutuþuyor yüreðimdeki acýlar,
En kötüsü, yorgundur pulsuz kaptan…

Yürüyorum, kelimelerin yan yana diziliþine doðru,
Ýnsanlar ateþ kutusunda
Umutlar, yokuþ tuzaðýnda
En kötüsü, son söz eþittir sonsuza…

Yürüyorum, emsalsizler in gizemlerine,
Bir ruh sallanýyor kadehte,
Býrakýyorum deminde…
En kötüsü, yok oluyorum ilk seferi yerinde…

Yürüyorum, günahsýzlarýn kovuþuna doðru,
Ellerimde nasýr,
Gözlerimde imkânsýz bekleyiþ,
En kötüsü, býrakmýyor kötü sahneler…

Yürüyorum, sicim sicim akan gözyaþlarýmla…
Hasret çekiyor beni bekleyenler
Býrakmýyor üstümdeki lekeler,
En kötüsü, son filimin sahnesi bende,

Yürüyorum, Antalya’nýn ta göbeðinde,
Elimde kadehim, cebimde umutlar…
Üstümde kokuþan entrika
En kötüsü, hiç yere soruyor beklentinin gizemi…

Yürüyorum, dileðimi tuttuðum yere
Ýçimde derin enkazlar,
Yüreðimde sevilen bir kýz var.
En kötüsü, ansýzýn gelir hýçkýrýklar…

Yürüyorum, kirli cebimde…
Kaybolan, hiçe sayýlan, ben!
Umursamayan umutsun sen,
En kötüsü, yokuþ olmadan iniyorum merdivenden…

Yürüyorum, matem sayfalý sokakta
Soðuk, yok eden sevgiliye inat.
Cebimde çýkarýyorum ellerimi…
En kötüsü, gidiyorum bu cepsiz þehirden…

Hikmetullah YETKÝN

Sosyal Medyada Paylaşın: