Ranatya ve Uyku

kýrmýzý yüzlünün saçý...
bir piano sesi,
japon sütunlar ahþap dönüþünden,
nefesi çoðul zamanlar,
küçük bir ürperti belki,
mumlar söndürüyor görüyorum,
kýrmýzý yüzlünün dudaklarý...
sýra sýra ne çok mum onlar,
ayak sesi, minik dokunuþlardan,
üçüncü tekil kiþiler,
bordaya tebessüm içindi,
böyle ardý arkasý kesilmez,
büsbütün avuçtu, parmaktý, dokunuþtu onlar,
kýrmýzý yüzlünün bakýþý...
büsbütün karanlýktý,
bir kolye yansýyordu,
öpüyordu boynundan geceyi.

geceyi...
üþümek resmen serbestti.

selcan adalý 26.11.07

Sosyal Medyada Paylaşın: