SAKLI SEVDA..!

Biz yalnýzlýðýmýzda sakladýk sevdamýzý yýllarca,
Kimseler bilmesin duymasýn diye.
Kimi yasak dedi bu aþk’a,
Kimi haram...!
O yüzden kýrk yýldýr,
...Kanar durur benim bu ince yaram...!
Hayat’a hep geç kaldý bu adam,
Yada hayatý hep beþ geçti vakitler,
Hiç usanmadým,
Hep sevdim ben;
Bir türlü ayarý tutturamadan.
Sensizlik benliðime eþ oldu ey yar..
...Yazýp durdum,
...Çizip durdum,
...Tuz basa basa çürüdü yaralar..!

Yýllardýr azýcýk mutlu olalým deriz,
Hep ters giden birþeyler bizi yoklar,
Biz kaçsak da kötü kaderden,
Ne mümkün hep mutlu bir anýmýzda yakalar,

Kimsenin canýný yakmadýk,
Birilerinin acýlarýnýn üzerine,
Kaðýt helvadan bina yapmadýk,
Temeli çürük bina kurmadýk...!

Sevdik sadece,
Hasrete katlandýk,
Yýllar yýlý her gece uykusuz sabahlara uyandýk,
Kaç mevsim deðiþti,
Kaç yýl geçti,
Çok kahýrlar çektik,
Çok gizliden gizliye aðladýk,
Sen hep içine attýn,
Sen benden dayanýklýydýn,
Sen hep Ýçine atsan da gözyaþlarýný,
Ben hep dýþa vurdum,
Saklayamadýk,
Ama dayandýk usanmadýk,
Kimselere duyurmadýk,
Bir Allahýmýza bir yalnýzlýðýmýza sýðýndýk,
Baþkada bizi anlayan bulamadýk..!

...Bu koca þehrin katran karasý,
Her bir santiminde gizli tüm anýlar,
Caddeler sokaklar,
Ýskeleler rýhtýmlar,
Vapurlar,
Eþlik ederdi bize,
Simit attýðýmýz martýlar...
Þarkýmýzý söylerdi çýðlýk çýðlýða dalgalar,
Þimdi bir hasret türküsüne,
Mahküm etti bizi anýlar...!
Anýlarýmýz bile bizim gibi,
Hayata hep geç kaldýlar,
Yada hayatý hep beþ geçe olduðu için,
Mutluluðu yakalayamadýlar...!

Ey yar...!
Gel desem gelirmisin,
Yaþ elliden sonra.?
Bitirelim bu hasretliði,
Bir katran karasý Ýstanbul gecesinin tenhasýnda,
Perdeleri arala,
Dokun dokunabildiðin kadar,
Gözlerimizin seliyle yýkansýn mazimiz,
Yýkansýn yarýnlarýmýz,
Semaha kalkalým el ele,
Avuçlarýmýz dün gibi,
Allaha açýlsýn yalvarýrcasýna,
Çýðlýkcasýna,
Sevgi mabedimizden çýksýn dualar,
Haykýralým yerlere göklere,
Aþkýmýza ses versin,
Gökteki kuþlar,
Yerdeki börtü böcekler karýncalar...
Dile gelsin canlý cansýz tüm varlýklar...!
Varým dersen,
Bizim için,
Kýrk yýllýk bir sevda uðruna,
Bizimle birlikte Semah’a duracaklar...!

Ýzin ver;
Yeniden yazýlsýn gönül sayfamýz,
Isýnsýn ruhumuz bedenimiz,
Yipranmiþ Vakitlerlerden bir sabah,
Çala kalem gelsin hasret çeken yüreðimize mutluluk,
Son bulsun ömrün,
Son çeðreðinde,
Son bulsun acýlar.
Son bulsun hasretler,
Sayende bizim olsun varlý vakitsiz yaþanacak zamanlar,
Bizim olsun kalan sevdalar..!
Deðmezmi çektiðimiz bunca,
Bunca beklemeðe yar...!
Açýlsýn artýk gizliden gizliðe,
Sevip yeþerttiðimiz tomurcuklar,

Erisin karlar sökülsün buzlar,
Aksýn ýrmaklar,
Kýrk yýllýk mahkümiyet son bulsun,
Býrakalým çaðlasýnlar...
Býrakalým kaderi yazanlar,
Birazda bizim sevdamýzý aþk’ýmýzý yazsýnlar,
Bir ben yazdým yýllar yýlý,
Sen izin vermedin diye okumadýlar,
Býrak artýk bu inadý,
Yazýlsýn bir destan daha kaybolmuþ düþlerimizin,
Yalnýzlýðýna eþ olan sev’damýzý okusunlar..!
Yoksa kimse bilmeden,
Bu sevda,
Zahirden ahir-e dek sürüp gidecek,
Kimseler bimeyecek...
Mahþer olacak saklý sevdamýz,
Býrak nolur,
Bizim sevdamýzdan yazýlsýn,
Bir destan daha,
Son destan yazýlsýn,
Kýrk yýl beklememiz buna deðmezmi,
Ey yar...!


15 Aralýk 2012
06.53
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın: