CAN CA...
Az sonra kar düþecek yollara
Üstünü örtecek beyaz
Biraz üþüyecek ellerin yüreðinde
Bazý sýralar canýn sýkýlacak zamansýz
Issýz þehrin solgun aydýnlýðý takýlacak bakýþlarýna
Bileklerinde gecenin zincirleri
Düþlerine kalacak hatýralarýn görüþme günleri
Akýp giderken sol yanýnda bir hasret
Hep deli bir mavi takýlacak aklýnýn kýyýsýna
Uzun akþamlar kýþlarken pencerelerinde
Ýpi kopmuþ sabrýn tespih taneleri daðýlacak Araflarýnda
Kara gömlekli akþamlar çoðaltacak gölgeleri
Duvarlarda daha önce hiç görmediðin siluetler
Kýracaklar en son baktýðýn týraþsýz yüzlü aynalarýný
Titrek bir mevsimin yanýndan geçerken ayrýlýk
Kurþun yarasý satýrlar kanayacak beyaz sayfalarda
Tütün kurutacak dudaklarýn
Parafin kokulu mumlar eþliðinde tütecek türkülerin
Külünden kalan ateþin son parçasý ýsýtýrken içini
Olmayan sabahlarda gözlerin güneþi kurutacak
En çokta ýslak bulutlu havalarda
Çökerken kirpiklerinin üstüne sisler
Puslu sevdalarýn seslerine kalacak
Saðýr sessizlik yankýlanacak dik duvarlarda
Gök gürültüsü kadar korkuturken karanlýk
Yürek orman yangýný tarumar
Yazdan kalma kelebek ölüleri koynunda yatacak
Bir yanýn hep bu þehir kadar ýslak
Bir yanýn hep gül yakan alevler
Mesela soðuktan terleyeceksin alnýndaki ateþlerle
Gece üç beþ nöbetleri senin nöbetin olacak
Sanrýlý kabuslarýn sonrasý
Yada olmadý bölünen uykularýný ortak edeceksin þiirlere
Mesela erken bir vakitte “Can Yücel”le yýkayacaksýn yüzünü
Kirli sakallý resminden en çokta kendi sesinden dinleyeceksin
Onun dediði gibi yapacaksýn elinde olmadan
“ucundan tutarak” yaþayacaksýn kalan iklimleri
Biraz da “maviyi sahipleneceksin” karanlýðýn ortasýnda olsan da
Hatta olmadý kendi dudaklarýný yaþartacaksýn
Yalnýzlýðýný öper gibi
Kapalý havalarýn soðuðuna inat
Tüm yýldýzlarý görmek için pencereni aralayacaksýn
Dokunmak için tüm aydýnlýklara
Ateþ böceklerini seveceksin gizlice
Usul usul seviþeceksin kendi gölgelerinle
Baharlarda esen çiçek kokusu hep hatýrýnda kalýr gibi
En çokta nefes aldýðýn için sevineceksin
Aþýk olacaksýn gizlice içtiðin suyun boðazýndan geçiþine
Eski sevdiðin kadýnlar geçerken göz önündeki sokaktan
Onlarýn saçlarýný rüzgara kendini evrenin boþluðuna salacaksýn
Bir uçurmanýn gökte uçma özlemi gibi
Az sonra kar düþecek yollara
Kýþ eskir kokulu bir bahar gelir ilk açan çiçeklerle
Her mevsim geçer gider ömrün mihenk taþlarýnda
Sen seversen kendini
Ýþte o zaman her mevsim bahardýr her zaman
Aþk tadýndaki bir an gibi...