Kaldýysan tek baþýna acý bir tebessümle
Piþmaným diye gelse gider misin meçhule…
Geleceðe baþlarken, bir çok ‘asla’larýnla
Kandýrarak kendini gider miydin meçhule…
Bilsen seni bekleyen o sessiz çýðlýklarý,
Seni yaralayacak o ýssýz sancýlarý,
Ýçinde sözsüz sözler barýndýran yýllarý,
Acaba bile bile gider miydin meçhule...
Çaresiz kývranýþlar canýný acýtacak,
Ümitler kýrýk dökük ortaya saçýlacak,
Geçmiþin acýlarý yakana yapýþacak
Deseydiler gene de gider miydin meçhule…
Kolunu kanadýný kýrarak býraksaydý,
Hiç acýmasaydý ve hiç umursamasaydý
Yaslar basýp kalbini izleri kanatsaydý
Gene de peþi sýra gider miydin meçhule…
Þair Kemal Paracýkoðlu (Kemnur)