GİTSİN ZULMET
Neyleyim! Görülüyor yine sende gamlar câ-be-câ,
Ümitsizliðe büründü ah ü zarlarýnla her câ.
Niçin gülmez aðlarsýn sen? Bir türlü anlayamadým,
Tutuþtum aþk-ý-diline de, bundan kurtulamadým.
DÝLÂÞUB! Ýnan çok derin geldi bu dað-ý-aþk bana,
Ýhsan eyleyip de salsana mahým beni rahþana!
Bu üzüntü ü keder ü feryadýn hiç yoktur sonu.
Gel boþ yere akýtmayalým gözlerimizden hunu.
Ne sen duy, ne de KÜÇÜK OZAN duysun alam-ý-gurbet,
Abat olalým da gitsin bizden alude-i-zulmet.
KÜÇÜK OZAN ( CML DMR
DÝLAÞUB’A HAYKIRIÞ’TAN
LÜGATÇE:
CA BE CA: Yer yer.
HER CA: Her yer.
AÞK I DÝL: Gönül aþký. Gönül sevdasý.
DAÐ I AÞK: Aþkýn býraktýðý yara. Sevdanýn kiþinin içinde açtýðý yara.
MAH: Ay yüzlü, ay gibi yüzü olan güzel.
RAHÞAN: Parlak. Iþýltýlý.
Ü: Ve
ALAM I GURBET: Gurbetin verdiði acýlar, elemler.
ALUDE Ý ZULMET: Kiþinin içine karanlýklarýn verdiði bulaþýklýk. Silinmeyen bulaþýk izler.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.