Bin Üsal

( Þehitlerim, Can Þehidlerim: 49 )
(Yemâme’den sonra þehid edildi)

Sümâme bin Üsâl (RA)

Hicretten sonra teblið baþlamýþ dünyaya,
Resûl; elçiler gönderdi dört bir tarafa,
Ýslâm, önce beyine, sonra yaþantýya,
Nur hakim oldu, çöl diyarýna yiðidim.

Fesat ruhlar elçileri dahi öldürdü,
Muhammed nuru, yanar harlarý söndürdü,
O fesat ruhlarýn çoðu, nura büründü,
Ýman aþkýna har denmez, güldür yiðidim.

Basra Körfezi yakýnýnda Yemâme var,
Reis Sümâme bin Üsâl’da hýrslý yanar,
Hz. Muhammed’i öldürmek için plan yapar,
Bilmez misin Allah nuru sönmez aslaným?

Masum çehreyle Medine’ye kadar gitti,
Resûl’ün evinde O’nu ziyaret etti,
Ashap ki, onun gizli halini sezmiþti,
Ashap tetikte beklemekte aslaným.

Sümâme, aniden Muhammed’e saldýrdý,
Ashap bu hücumdan Muhammed’i kurtardý,
O, saldýrýdan sonra kaçmayý baþardý,
Resûl onun için emir verdi aslaným.

Hicri altýda Sümâme, Umre’ye gelir,
Râsûlullah süvarisi almýþtý esir,
Bu esirler Râsûlullah’a getirilir,
Râsûlullah onu tanýmýþtýr yiðidim.

Râsûlullah der ki: “Bunu tanýdýnýz mý?
Bu Sümâme’dir, esir gibi davranýnýz,
Fakat asla, Sümâme’yi incitmeyiniz,”
Hoþgörü zirvesi Muhammed’dir yiðidim.

Hz. Muhammed, yemeðinden esire vermiþ,
“Sakýn esirleri incitmeyiniz” demiþ,
Allah elçisi, merhametini göstermiþ,
Edebin zirvesi Muhammed’dir yiðidim.

Resûl demiþ; “Yâ Sümâme, yanýnda ne var,
Gönlünden ne geçer, benden ne beklersin,
Sen bir esir deðil, benim misafirimsin,”
Merhamet zirvesi Muhammed’dir yiðidim.

Sümâme der : “Ýçimde hayýr ümidi var,
Çünkü sen affedicisin, baðýþlayansýn,
Öldürürsen eðer, caniyi öldürürsün,
Öldürmez baðýþlarsan, þükreden bulursun,
Eðer ki benden fidye talep ediyorsan,
Benim mallarýmý al, hepsi senin olsun,
Râsûlullah Hakk davasýndadýr yiðidim.

Hz. Muhammed ona, hep aynýsýný sordu,
Sümâme’de ayný cevabý veriyordu,
Muhammed ona þefkatle yaklaþýyordu,
O’nun özü þefkatle yoðrulmuþ yiðidim.

“Ashabým! Sümâme’yi serbest býrakýnýz,
Sümâme ki, gidip gitmemekte kararsýz,
Gönlündeki sevginin tarifi imkansýz,
Tapularýný o an yýkandýr yiðidim.

Gusledip, Muhammed’in huzuruna geldi,
“Canýmla, malýmla emrinizdeyim” dedi,
Râsûlullah o’na, Hakk yolunu öðretti,
Gönlünde çaðlayanlar esendi yiðidim.

“Ey Allah’ýn Rasûl’ü, sen sevmiyordum,
Seni öldürmek için de can atýyordum,
Bugün seninle en güzel huzuru buldum,”
Diyerek huzura erenlerdendi yiðidim.

“Yâ Râsûlullah! Ben yapayým mý Umre’mi?”
Râsûlullah, eksik etmeden tebessümü,
“Umre’ni yap. Ahiret ve dünya senindir,”
Resûl izniyle Umre’ye çýkan yiðidim.

Sümâme, Mekke’ye telbiye ile girdi,
Müþrikler hemen onu yakalayýverdi,
“Býrakýn, buðdaysýz kalýrýz,” dedi birisi,
Sen ki dünyaya tahýl satardýn yiðidim.

Dediler O’na; “Neden dinden çýktýn?”
Sümâme der ki; “Dinden çýkmadým ben,
Muhammed’i tasdik edip, dine girdim ben,
Gayri buðday yok, izin yoksa Muhammed’ten,
Fayda yok, iman etmedikçe Yemâme’den,”
Diyerek müþriklere baðýran yiðidim.

O Umre’den sonra da Yemâme’ye döndü,
Bir süre sonra Mekke sýkýntýya düþtü,
Yemâme, Mekke’ye buðday vermiyordu,
Râsûlullah’tan emir bekleyen yiðidim.

Ebû Süfyân, Medine’ye gelip yalvarýr,
Hz. Muhammed acýyýp mektup yazdýrýr,
Mektup sayesinde, Mekke’ye buðday varýr,
Râsûlullah emrine uyandýr yiðidim.

Râsûlullah vefat edince Mürtedler var,
Yalancýya uyarak Ýslâm’dan çýkarlar,
Reisleri Sümâme’ye karþý oldular,
Yemâme’yi de terk edendir Sümâme’m.

O, yolda Ýslâm ordusuna rast gelmiþti,
Alâ bin Hadrâmi’ye durumu bildirdi,
Temim’den Mü’minler orduyu güçlendirdi,
Yalancý Peygamber’e harp açtý yiðidim.

Bir gece baskýnýyla Hatam’ý yendiler,
Periþan olmuþtu, müþrik ve mürtedler,
Sümâme önüne çýkmýþ, yol kesiciler,
Allah yolunda þehid düþendir Sümâme’m.

Sümâme ki; müþriklerin en azgýnýydý,
Hz. Muhammed’e en büyük düþman olanýydý,
O’nu tanýdýktan sonra da, bey’at yaptý,
Ýmanýn özü burada yatar yiðidim.

Ýslâm’a düþman olanlar, bilmeyenlerdir,
Bilip de inat edenler, eksik bilmiþtir,
Kâinat-ý âlem, doðruya gelecektir,
Müslümanlar güzel örnek olur yiðidim.

Bu deryaya, hýrsla saldýran, güle batar,
Ýslâm’ýn özünde ki; nur var, hoþgörü var,
Nura kalkan elde, kendi özüne kalkar,
Ýnsan özünü iyi tanýmalý yiðidim.

Râsûlullah’ý öldürmekten amaç neydi?
Bu veya, þu öldürdü mü denilecekti?
Düþün... Neden güneþe karþý gelinmiþti?
Dünya sevdasý, bela baþýdýr yiðidim.

Güneþ dýþtan yakýlmaz, yakar dýþtakini,
Dýþtaki har belli eder iç sevgisini,
Nurundan, pervâne gibi çeker herkesi,
Özde köz olan, harda yanmazmýþ yiðidim.

Çok kiþi elde kýlýç Muhammed’e gitmiþ,
Amaçlarý, Hz. Muhammed’i yok etmekmiþ,
Ömer gibi, o derya içinde erimiþ,
Ýki cihanda, cennet olmuþtur yiðidim.

Allah’ýn koruduðundan güzel, kim korur?
Dünya ve ukbâ için, en has yol onundur,
Sana verilen ömürde, testini doldur,
Yarýn bin bir türlü hesap vardýr yiðidim.

Hatam: Müseylemetü’l-Kezzab’ýn ordu komutanýdýr.
Mürted: Dinden dönen, dinini deðiþtiren.

Þair: Abdullah Yaþar Erdoðan

Sosyal Medyada Paylaşın: