iþgale uðramýþým özgürlüðü elinden alýnmýþ memleket gibiyim, dar geliyor dünya... yeþil gözlerin de olmasa... çekilmeyecek bu esaret... ne yer, ne gök yetmeyecek...
oysa kuþlarý çok severim... hele ki güvercinleri... martýlarý, baþýna buyruk kartallarý...
oysa çiçekleri çok severim... babannemim çiçeði... sardunyalara hayraným kendimi bildim bileli... papatyalarý, kasýmpatlarýný, gülleri, beyaz gülleri...
beni ne yana atsanýz olmayacak doluya koysanýz almayacak boþa koysanýz dolmayacak
oysa yýldýzlarý çok severim... mehtabý, denizi, ormaný...
doðuþtan geliyor bu kýrýlganlýðým en çok kendime kýrýldým siz bakmayýn... benim bana ettiðimi etmedi daha hiç kimse... belki affederim birgün kendimide...
oysa çocuklarý çok severim... haylaz yaramaz masum insan melekleri...
çocuktum ya herkes kadar büyümeye heveslendim büyürken insanýn caný çok yanýyormuþ yaþamadan anlayamadým...
þimdi mi? yaralarým var yardan yana eþten yana dosttan yana... ama illa ki savaþým kendimle... maðlubiyetim de galibiyetim de bende, benimle...
sibel varol Sosyal Medyada Paylaşın:
sardunyam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.