beklerdim anlamaný bir kez olsun beni
yordum hep hayra zehir gibi sözlerini
unutmak mümkün mü yürek yakan gözlerini
emanetimdin benim sýr gibi sakladým seni
yaþattým içimde
seni kimseler bilmesin dedim
söz verdiðin halde bak yine gelmedin
param parça un ufak olur
sabýr taþý olsa çatlar dile gelirdi
seviyorum derdi
nereden bilirdim sana gönül vereceðimi
karþýlýksýz olsa bile ölesiye seveceðimi
sustum suskun kaldým yalnýzým
tek baþýma
yalnýzlardayým þimdi
gelme piþman olup keþkelerle yanýma
taþ bastým gittiðin gün baðrýma
anlamadýn anlayamadýn beni
görmezden geldin yok saydýn
bilseydin seni ne kadar çok sevdiðimi
geceler boyu seni düþünüp hayallerimde yaþattýðýmý
sensiz dünyama seninle renk kattým
kýrdým zincirleri attým prangalarý
yinede sevmek için sen bana çok uzaktýn
bir gün bir köþe baþýnda
sessizce aðlýyorsan
bil ki göz yaþlarýmýn sana yansýmasýdýr
piþman olur da ararsan beni
çok uzaksýn
oldun artýk el gibi
çektiðim acýlar bitsin son bulsun
gururumla oynadýn
hayatýmla oynama
NE OLURSUN...
refik
15.12.2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.