Issýz bir deniz Karþýsýnda biz Seyrediyorduk ikimiz... Sen: deniz ne kadar sakin diye fýsýldýyordun usulca; Bense, denizin ne kadar da hýrçýn olduðunu düþünüyordum tam o sýrada... Neydi bu zýtlýk? Ýçimizdekinin yansýmasý mý? Yoksa gerçekten gördüklerimiz mi? Senin Ýçindeki sessiz sakin huzur mu? Benim içimdeki susmak bilmeyen haykýrýþlar mý?
Sosyal Medyada Paylaşın:
glcn. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.