Cömertlik
Ey gönül cömertlik, ikramdan yana,
Ýyiyi kötüden süzmesini bil.
Çaresizin hali yansýrsa sana,
Onun iç yüzünü sezmesini bil.
Yokuþlarý geçip, daðlarý yarýp,
Yoksul, gel demden, sen ona varýp,
Yaralar açmadan yaralar sarýp,
Gönülden gönüle gezmesini bil.
Ýyilik yap amma üstünde durma,
Kimsenin suçunu yüzüne vurma,
Ýncitip kýracak tuzaklar kurma,
Sen kendin kendini, üzmesini bil.
Ýlahý rýzayý, etmeden heder,
Rahatýný unut, ihtiyaç gider,
Kötülük insaný periþan eder,
Ýyilik yolunu çizmesini bil.
Yiðitliði bozup, kalleþlik yapma,
Zalime baþ kaldýr, mazluma çatma,
Kimsenin boynuna kördüðüm atma,
Kördüðüm dertleri, çözmesini bil.
Sýðlarda dolaþma, engine dalda,
Acýlý özlerden, acýyý alda,
Garibe kimse ol, kimsesiz kalda,
Çoklarý yokluða dizmesini bil.
Gönül hazinesi bitmez elbette,
Zenginlikte onda, bitmez servette,
Cimrilik insana onulmaz dertte,
Ýsteðin baþýný ezmesini bil.
Yaralý, aþk’ta bul yara sarmayý,
Coþkun sular gibi daðlar yarmayý,
Hak ile istersen Hak’ka varmayý,
Cömertlik bahrinde, yüzmesini bil.
15.12.2012...Mustafa Yaralý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.