Refik'im
Kalpten kalbe giden, yolun izi yok,
Ýnan ki bu gerçek, inan ki kesin.
Gönüldaþ olmanýn sizi, bizi yok,
Belli ki ruhundan geliyor sesin.
Yolcularýn iþi göç’te, kon dadýr,
Marifet hancý da, hüner ondadýr,
Sözler ilk baþtadýr, mâna sondadýr,
Gönül kapýmýzý çalarken esin.
Aþktan gayri ne var, seyrüsefer de,
Ömür yokuþunda dönen tekerde,
Acýnýn tatlýsý bal da, þeker de,
Yolda yolculukta ne tatlý besin.
Aþk’la ýþýldayan gözdeki fere,
Güzeller güzeli mûhaldir ere,
Maide sofrasý sererse yere,
Fakir fukaralar buyursun yesin.
Edebi erkâný yoldan kaldýrma,
Kýnayan kýnasýn, geç git aldýrma,
Azýðý saðlam tut, ele çaldýrma,
Ey âþýk, kim sana ne derse desin.
Yoldaþým, Refik’im, Asliye bacým,
Cehalet yüzünden çektiðim acým,
Gönülden gönüle, yola muhtacým,
Dost, düþman sorarsa, yaralý nesin?
14.12.2012...Mustafa Yaralý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.