tanık

Bu þehir býrakýr elimi, sýrtýný döndüðünde…
Adýmýmý attýðým sokaklar, caddeler, kaldýrýmlar yabancýlaþýr
Dökülür sýrrý aynanýn; görünmez yüzüm kendime
Tadý deðiþir tütünün, çayýn
Tiryakiliðim utancým olur
Usancým olur baðýmlýlýðým, kendime.



Bu þehir ‘’el’’ olur, sýrtýný döndüðünde…
Sokaðýn baþýndaki çeþmenin suyu buz tutar, akmaz;
Günler gibi, geceler gibi ve heceler gibi dilime yapýþan.
Balkondaki çiçekler üþür, manzaramdaki daða kar düþünce
Yüreðim üþür.



Bu þehir sana öz, bana üvey teselliler daðýtýr, güneþle
Yumruðunu sýkar ; el açmýþlýðýna lanet okurken onurum.
Seninse rehberin olur öfken; sevdansa zulmün
Benliðimi ezip geçer de;
Bir kere ardýna bakmaz, dört elle sarýldýðýn gururun.



Besle ve büyüt içindeki ateþi!
Öldü(rdü)ðünde;
Ziyaretçisi olmayacaðým o mezarýn.










Sosyal Medyada Paylaşın: