KİMSESİZ ÇOCUKLAR

Yaþamayan ne bilirki açýn halinden
Çok þeyler yaþadýðýný sananlar ise
Sadece tatlý hüzünlerle uðraþýrken
Þehrin öteki yanýnda
Masum çocuklar aðlýyor sessizce

Ýþte onlar kimsenin görmediði
Toplumun dýþladýðý çocuklarýmýz
Aslýnda onlarýn tek istedikleri þey
Sýcak bir yuvalarýnýn olmasý
Ama malesef kötü kaderlerine
Atýlmýþcasýna görmüyoruz
Ne yazýkký hiç birimiz
O masum kimsessiz yavrularýmýzý

Onlar kendileri seçmedi
Hiç bir zaman sokak çocuðu olmayý
Hani nerede Annelerin sevgileri
Hani nerde insan haklarý
Hani nerde çýkarsýz sevgiler
Böylemi olmalýydý
Bu masum körpe bedenlerin
Soðuktan can çekiþen halleri

Bu soðuk kýþ gününde
Her biri donarak ölüp giderken
Hadi söylesin birileri bana
Ýnsanlýk ölmedi diye
Son zamanlarda
Çevreme þöyle bakýyorumda
Herkeste bir yaþama telaþý
Servetler kurma telaþý

Öylesine kaptýrmýþlarki kendilerini
Dünyanýn yalancý niymetlerine
Hiç birþeyi göremez hale gelmiþler
Ýnsanlarýmýzýn bir çoðu
Ne yazýk ki sahte hayatýn içinde
Adeta insanlýðýný unutmuþlar

Hergün biraz daha öldükleri halde
Gerçekleri göremiyorlar
Unutmayýn ki sokakta yaþayan
O masum yavrularýmýz
Hepimizin evlatlarý
Onlar sokak çocuklarý diye
Ezmeyelim üzmeyelim onlarý
Hep birlikte sýcacýk kollarýmýzla
Sevgi dolu sarýp sarmalayalým
Bir Anne bir Baba þevkatiyle...

Ufuk GÜNEY

Sosyal Medyada Paylaşın: