saðanak yaðmur sonrasý
yürüdüm dün akþam þemsiyesiz
sokaklarda avare sensiz,
kaldýrýmlar ýpýslaktý
kýyýlarýnda yaseminler, hanýmelleri
uzanmýþlar bahçe duvarlarýndan
dal dal yaprak yaprak
yenice duþtan çýkmýþlar hepsi
pýrýl pýrýl sýrýlsýklam
lâmbalarýn ýþýklý hüzmeleri altýnda...
havalandým tertemiz
can girdi bedenime
rüzgâr okþadý yanaklarýmý
iþledi ciðerime serin serin
uzak daðlar kar altýnda belli ki
hâlâ çiseliyordu
yaðmur hafiften sulusepken...
bu yaðmurla hüzünlü
daðlar yine gelin olur,
iyi bilirim bu kenti,
deðil mi küçük sevgilim
böyle havalarda gelin oldu
uzak daðlarýn ardýna gitti
bu eli terkedip
yaban ellerin oldu...
gece uyur, sabah uyanýrým
bir daha bakarým daðlara...
uyudum uyandým nitekim
sabah günlük güneþlik
masmavi bir gökyüzü
eser yok bulutlardan
toroslar bembeyaz, lekesiz;
ve hâlâ
seviyorum iþte ben seni
böylesine duygularla tertemiz
saftýr gözlerimin sularý,
aratmaz hiç mi hiç, karla karýþýk
sulusepken yaðmurlarý...
Þaban AKTAÞ
11.12.2012-10.01