Güz Ateşi...

Yalan bahar yeli, esti baþýma
Gönül bahçelerim, virane döndü
Zamansýz düþtü kar, gönül daðýma
Baðrýnda çiçekler, zamansýz öldü.

Hasret çekti gönlüm,yolunda gözüm.
Tükenmek bilmiyor, içimde hüzün.
Yüzüme bakacak, kaldýmý yüzün.
Ateþe saldýðýn, yüreðim söndü.

Dört mevsim soluduk,aþk nefesini.
Baharým tükendi, hazana döndü.
Yakmýþtýk seninle, güz ateþini.
Ani esti rüzgar,zamansýz söndü.

Deliyim divane, elimde resmin.
Baktýkça gözlerim þeytaný gördü .
Gülüyor çirkefçe, yalan gözlerin.
Kalbinde nefretten duvarlar ördü.

Arsýz gülüþlerin, yakar canýmý.
Boþuna harcadým, hep zamanýmý.
Açýp da bir görsen,þu sol yanýmý.
Karanlýk içinde, zamana döndü.

Unuttum diyemem, yalan sevgini.
Duyarým ben halâ, hep hasretini.
Duvara çizdiðim,kalan resmini.
Seyrettikçe ömrüm,hazana döndü.

Erdinç SERT

Sosyal Medyada Paylaşın: