Yolumun karanlýða saplanan noktasýndan
Sesleniyorum HAYATA
Sesim aynalara çarpýp
Kulaðýmdan yüreðime iþledikçe
Gýdým gýdým korkular birikiyor içimde
Kekremsi tatlar yapýþýyor damaðýma
Dilim dolanmýyor artýk sensizliði anlatmaya
Gel gülüþüne ömrümü sýðdýrdýðým yar
Sensiz duramýyorum ayakta....
Yokluðunda Kül rengi bulutlar kapladýkça gökyüzünü
Bacaklarým aðýrlaþýyor kaldýramýyorum
Ellerim uyuþuyor hayaline sarýlamýyorum
Görmüyor musun sevdiðim
Bu beden sensiz Küreksiz sandala benziyor
Yerinden kýpýrdamýyor
Beton gibi çakýlýyor topraða
Gel uðruna canlar serdiðim Yar
Sensizliðine mutluluk sýðdýramýyorum
Kimsesizliðimde yanarken
Bana düþmüyor sevgi kokulu güllerden yaprak
Bana düþmüyor güneþli havalardan sýcak pay
Hayatým fýrtýnayla sýnanmýþ
Yüzüm çamurla sývanmýþ
Þimdi bensiz nasýl gidiyorsun diye sorarsan
Kör topal bir umutla
Sana varmaya çalýþýyorum hala....
Þiirime Sesiyle hayat veren Meltem Kýnýç Arkadaþýma teþekkür ederim ...
Yazar Kalemi Kýrýk Mehmet Aküzüm