Elimde acemi bir karanfil
Ýçine Özlemlerimi bastýrýyor
Sensizliðin sabahlarýnda
Özgürlük güvercinleri uçuruyorum
Tutuþuyor yüreðim,kýzýla boyanýyor gökyüzü
Kanýmý donduracak kadar
Karanlýk sarýyor her yanýmý
Tüylerim dikeliyor
Mavi ateþler yakýyor gözlerim
Yanýyorum ey yar Nerdesin....
Saçlarým þarap,ellerim tütün kokuyor
Avuç avuç karanlýk topluyor yüreðim
Sessiz çýðlýklar duyuyor
Suskun bakýþlar görüyorum
Yorgun düþler büyütüyorum
Alevler sarýyor bedenimi
Yanýyorum ey yar NERDESÝN...
Sensiz gelen kaçýncý zemheri bilmiyorum
Duyduklarýma gördüklerime sesleniyorum
Bu çýðlýklar kimin
Bu bakýþlar neden duruyor üzerime
Baðrýma düþen çakýl taþlarýný kim atýyor
Kim kim diye haykýrýyorum
Sesim yankýlanýp geri geliyor
Korkularýndayým ey yar NERDESÝN....
Ben bu topraklarýn oðluydum bir zamanlar
Senin yüzünden unutuldum Kovuldum
Yýkýmlarda yaþamaya mahkum edildim
Sýrtýmý soðuk duvarlara dayattýlar
Ölmeden ölümü tattým senin yüzünden
Soðuk odalardayým ey yar NERDESÝN
Þiirime sesiyle hayat veren deðerli abim BeyazMartý GÖKHAN’A ÇOK TEÞEKKÜR EDERÝM
yazan kalemi kýrýk mehmet aküzüm