bora'ya şiir

-1-

gerçekliðinden þüphe ediyorum bazen geçmiþin...


cehaletin getirdiði bunca acýyý taþýyan omzumun çökmemesine
gözlerimin sönmeyen ferine
ve ecelime susadýðým saatlerde gelmeyen ecelime
inanamýyorum.
sýrtýma inen yumruklar
elime saplanan iðne
tekme tokat dövülmüþlüðüm, sövülmüþlüðüm yüzüme
ve susturulmuþluðum
kadýnlarla birlikte.


kaç kez yattým da ölüme, sýrtýný dönüp gitti.



-2-

niye ölmüyorum anne?
kaç caným var daha linç edilecek zalim ellerce
kaldý mý gururumun saðlam bir yeri
nedir bu coðrafyadan kurtuluþun bedeli?


sus anne sus!
içinden geçenleri duymasýn kimse!
toprak incinir, yaprak incinir
yüreði taþ kesilmiþler kýzlarýný satar köy kahvesinde
’insan’ incinir anne
insan incinir!


-3-

tanýdýk bir yüzle taþýndým geçmiþe
ordaymýþým meðer hala, bizim köyde.
anan baban öldü dedi kan kardeþim recep
üzülemedim.
cemile’yi sordum sonra
anlattý.
hani þu ayaðý sakat diye 14’ündeyken sattýðýnýz ihtiyar herife
’iþe yaramaz, sakarýn teki’ deyip getirdiðinde bir daha dövdüðü babamýn zalimce
’asmýþ kendini’ dedi recep.


ölüm taþýr þimdi beni sýrtýnda lakin yüküm aðýr
insanlýk kaldýrsýn tabutumu mezara, ancak taþýr.














Sosyal Medyada Paylaşın: