Çok zaman olmamýþ Fakat gülüþünü kaybetmiþ insancýklar Bense dengemi yitirmiþim Ýnsancýklarýmla birlikte.
Kalýcý bir memnuniyetsizlik Yada yorgunluk yerleþmiþ yüzlerine Ýnsancýklarým, doyumsuz mutluluða Yanlýþ anlamak da mümükün ama Özlem çökmüþ mamur gözlerine.
Yalnýzmýþ insancýklarým Mutlu olabildikleri tek yerde Doyumsuz sevmeyi seçmiþ –ilk karar- doyasýya sevilip hür olabilecekleri yerde.
Ya da piþmanmýþ insancýklarým Cümle kuramaz olmuþlar gittikleri yerde Dinleyen olmamýþ serzeniþlerini insancýk ne de olsa – döndüklerinde duvar(!)larý yokmuþ giderken yýkýp gittikleri yerde.
Az da olsa bir ihtimal Hala seviliyorlarmýþ insancýklarým Döndüklerinde onlarý mutlu olabildikleri tek yere Yollayan insancýklarým, yediremezlermiþ. Geri dönüþ, gitmeyi bildikleri tek yere.
Ýstikbali muðlak mazileri kayýp insancýklarým Dönüþleri, deðiþmezleri hayatlarýnýn Bir deðiþmezi daha olacak her insancýðýmýn Seven zinciri daðýlmýþ, bekledikleri yarýn Kýyasýya yaþadýðý dün Yaþayamamakta olduklarý bugün. Ve son olarak baþlarýna yýkýlacak üç günlük dünyalarý -dün, bugün, yarýn-
Sosyal Medyada Paylaşın:
Faruk Saim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.