KIŞ...

KIÞ..

Üþür bir yanýmýz
Yazdan kalma hatýralar yaprak dökerken
Üryan mevsimler baþlatýr eski seviþmeler


Bir þehre kýþ yaðar
Göðsümüzde geçen bahardan biriktirdiðimiz beyaz kokular


Þimdi kar zamaný
Kapanacak az sonra vuslata varan yollar
Çekilecek tüm sabah serçeleri saçak aralýklarýna
Evlerin bacalarýnda kara düþünceli dumanlar


Ýlk seferini yapan kýrmýzý otobüs birazdan geçecek
Don kaplamýþ caddelerin üzerinden
Sarý odalarýn suskunluðu çoðalýrken duvarlarda

Dudak kenarýnda kurutulacak karanfil kokulu türküler
Dökülecek az sonra çýð dolusu yalnýzlýk
Donuk ve solgun bakýþlar kalacak pencerelerin gözlerinde


Bir aþk filminin en güzel fragmaný olup geçeksin sen
Ayaðýmýzýn altýndaki taþ köprünün altýnda donarken mavi bir nehir
Kar taneleri savrulacak bizi üþütürken ýsýtan


Ýklimler kilim gibi dokurken hasretleri
Biraz bize biraz bu kentin terk edilmiþ sokaklarýna kar yaðacak
Beyaz bir sevdadan geriye ne varsa
Kýþ gibi üþüyecek uzaklaþýrken ellerimiz….



Sosyal Medyada Paylaşın: