Erdemli’den yukarý, Toroslara çýkýnca, Altýnbaþ çiçekleri, kekik,yavþan kokunca, Yüreðimi yaylamsý bir his istila eder. Yaklaþamaz dünyama, sýkýntý, hüzün, keder…
Dile gelir konuþur oðlak güttüðüm kýrlar, Yaylanýn bülbülleri o gün baþka þakýrlar. Tatlý uykularýmý gurbet bölmemiþ gibi, Anneciðim yanýmda, sanki ölmemiþ gibi! Göktepe’nin ardýnda zaman, mekânda erir, Bulutlara uzanmak insana huzur verir. Ne kuyu Yusuf arar, ne Yusuf kuyu bekler; Çeyrek asýr geçmemiþ, büyümemiþ bebekler!
Gezeren’den inerken ruh geride kalýyor, Yürek burkulunca göz, aðlamaklý oluyor! Kevenkýrý’ný geçip yönelince Söðüt’e Vataný sevmek için gerek kalmaz öðüde!
Yörük çocuðu bilir hakiki hürriyeti, “Memleketlerin devi, devlerin memleketi! ” Bu duygular içinde yâd ederken mâziyi; Arayýp bulmam gerek Avgadý’da “Gazi’yi”
“Acaba gelmiþ midir Gazi Hoca bu sene? ” Keþke görüþebilsek, muhabbet etsek gene… Sarýkaya yolunu geçince duruyorum, Karþý evlere bakýp hayaller kuruyorum; “Gül ve hilal derlesem ufuklar ötesinden, Ýki þiir dinlesem o davudi sesinden” Demeye de kalmýyor, telefonum çalýyor, Hayallerin yerini artýk hüzün alýyor!
“Bu sene gelemedik, çýkamadýk yaylaya, Ýnþallah gelecek yýl, vuslat vakti sýlaya”
Hasret tuz biber ekti gönlümün yarasýna, Hani lokum koymuþtuk bisküvi arasýna… Sensiz lokumlar acý, bisküviler taþ gibi; Tüm Erdemli gözümde Hüseyin KILBAÞ gibi…
Halil GÜLÞEN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Halil Gülşen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.