her keresinde
ben sevişmeyi gözlerin sanıyordum her keresinde
ben belki saatlerce yaşıma başıma bakmadan
bakıp saçlarına içim burkula burkula
nutkuma tutuluyordum.
derken, kalakaldım içimdeki bakışlarının gürültüsüyle
ikide bir tufana dönüşüyor salınışın
sıklaşıyor bir şimşeğe bürünüyor
demesine diyorum da dağılmıyor alnımızda, telaşlı
derken de, kaşlarımı sıvazladığın sokak köşelerinde susuyorum.
demesine dedim ya, uykulu sırt kaşıntılarımla dokunduğum
tenime yani dokunup yaprak yaprak
yalnızlığı da geçtim ben, geçtim de
belki de sen yalnızlığı gözlerinin önünden geçirmedin her keresinde.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.