kar yaðýyor, beyaz sakallý gözleri yaþlý bir adam mýzýka çalýyor yitikler parkýnda bembeyaz karlar bir elimde hâlâ sol yaným gururumu tartýyor gözkapaklarýmda
kapalý yamaçlardan kar ölümüne düze iniyor eksik haritalarým düþtü kapý önüne çýð az önce ve kayboldu dönemeçlerim
uzaktan sesleniyor acý acý melodi ardýmda nefes alan düþler hafif geliyor ölülerinden