N A A T

Naat



Toprak yanar, su yanar, ateþ yanar, kül yanar,
Ýsmini söylemeyen dudak yanar, dil yanar!
Tutuþup hasretinle kavrulur nice beden,
Visâlinle Efendim parmak yanar, el yanar!
Kývýlcýmlar saçýlýr mahþerinden hülyanýn,
Yokluðunla ey Nebi (sas) gayrý nice kul yanar!
Kavuþmak ümidiyle nice tende can küser,
Sað yanýmdan aþk vurur, sonra döner sol yanar!
Yýkýlýr ihtiraslar birden; heyecan küser,
Sensiz tutunduðumuz umut yanar, dal yanar!
Bir ok gibi yalnýzlýk saplanýr yüreklere,
Gözlerden oluk oluk yaþ düþer, melâl yanar!
Bütün renkler beyaz ki Sen’in baktýðýn yerde,
Utancýndan mor yanar, yeþil yanar, al yanar!
Ebedî karanlýða gömülür bin bir arzu,
Sonra gökler kararýr umut ve hayal yanar!
Ses verir mâverâdan zümrüt gagalý kuþlar,
Ebrehe’nin feryadý yankýlanýr fil yanar!
Bir þahadet uðruna sana açýlan elin,
Parmaðýnda gül biter, öbür yanda çöl yanar!
O sedâ ki ‘Allah bir! ’ diye, yükselir arþa;
Hicrânýnla her vakit Amr yanar, Bilâl yanar!
Sana ulaþmak nedir ey Sultanlar Sultaný (sas) ,
Kaç asýrdýr yürürüz ayak yanar, yol yanar!
Bir dokunuþ bin asýr ömre bedeldir, heyhat;
Sen’i bilmeyen canda küflenmiþ vebâl yanar!
Oysa þimdi tarumar yediveren-yedi renk,
Sensizlik diyarýnda baðbân yanar, gül yanar!
Talihin aynasýnda kan ve yanýk kokusu,
Sensizlik özlemiyle vurulan ikbâl yanar!
Karanlýk bir fezâ ki, ötesi yangýn yeri,
Güneþ bahtýna küskün her lâhza hilâl yanar!
Ebedî karanlýða mahkûm olmuþtur baykuþ,
Her seher vakti ferman bekleyen bülbül yanar!
Toprak yanar, su yanar, ateþ yanar, gül yanar,
Ýsmini söylemeyen dudak yanar, dil yanar!



Sýzýntý Dergisi/2006, Sayý: 327





Sosyal Medyada Paylaşın: